Suknie wieczorowe
Sukienki wieczorowe – wierzchni nastrajajże żeński, jednoczęściowy, okrywający tułów natomiast fajtłapy, nieczęsto także grabie; zwłaszcza nastrajajże ceremonialny, nieprzebrany.
W terminologii łowieckiej jest to sierść zwierzyny płowej, upierzenie ptaków.
W antycznym Egipcie, Grecji natomiast Rzymie używano strojów z nie wycinanych płatów tkaniny, takich które umarły z krosna. Biegłości tkanin drapowano dopiero na figurze, tworząc łukowate fałdy. Matrony egipskie wnosiły bardzo ciasne, zszyte na boku suknie zakrywające piersi natomiast sięgające do kostek, przytrzymywane ramiączkami. Sukienki na każdą okazję były białe, rzadziej żółte natomiast czerwone.
W okresie Średniego Państwa suknie były wzorzyste, o motywach tworzonych w poprzeczne sznury.
Postęp ubioru greckiego szedł w kierunku łatwości a nastrajajże rzymski był jego odwrotnością. Od bezpretensjonalnej formy okresu ciężkich rytuałów rzeczpospolitej do sytych komfortu, nieczęsto graniczących ze złym gustem strojów z okresu imperia.
Ubiór Rzymian odzwierciedlał ich kierunek, akcentował bardzo silnie hierarchię społeczną, obwarowując prawidłem nie tylko formy podstawowe, ale natomiast szczegóły wraz z barwami strojów.
Kiecka weselna – ubiór zawiązywany poprzez dziewczynkę młodą podczas ceremonii weselnej. Kolor, charakter natomiast rola sukni w identycznej ceremonii podlega od wiary natomiast rytuałów kulturowych w jakich obejmowany jest ślub.
Współcześnie tradycyjnym kolorem sukien weselnych w kulturze zachodniej jest biel natomiast rodzaje koloru kremowego, np. ecru. Jedną z pierwszych kobiet jaka używała białej sukni weselnej była Maria ORAZ Stuart poślubiająca Franciszka II Walezjusza. Owa wariacja koloru sukienki na imprezę była potraktowana jako zła wróżba jako że kolor niezapisany był w owym okresie urzędowym francuskim kolorem posępnym. Biel sukien weselnych stała się popularna po zawartym w roku 1840 małżeństwu Wiktorii Hanowerskiej z księciem Albertem. Biurowa fotografia weselna owej parze pozostała ogromnie zamieszczona natomiast wdychała wiele smarkuli młodych do analogicznego priorytetu koloru. Przed czasem wiktoriańskim suknie weselne miały umowny kolor z wyjątkiem czerni (symbolizującej żałobę) natomiast czerwieni (sprzęganej z prostytucją). Niezapisany nastrajajże stał się z okresem symbolem powodzenia, nieskazitelności serca natomiast szczerości dziecięctwa. Z okresem przypisano tąż bieli symbolizowanie dziewictwa.
